کد مطلب:22554 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:34

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

غيبت چيست و در چه مواردي جايز است؟

مسأله غيبت عبارت است از بدگويي و پرده دري نسبت به حيثيت و آبروي افراد، به گونه اي كه وقتي به گوششان برسد ناراحت شوند؛ ولي غيبت در موارد خاصي جايز شمرده شده است از جمله: الف) در مقام مشورت نظير ازدواج، ب ) طرف متجاهر به فسق باشد؛ يعني، هيچ گونه پروايي نداشته باشد كه علناً به گناه و معصيتي دست بزند، كه در خصوص گناه علني او غيبت جايز است. ج ) ممكن است فردي را براي سمتي نظير نمايندگي يا رياست قسمتي خاص، نامزد نموده و مورد بحث قرار دهند. در اينجا انسان مي تواند اگر نقطه ضعفي را اطلاع دارد كه خداي ناخواسته با پيدا كردن آن سمت، به اسلام و انقلاب ضربه مي زند، به مسؤولين گوشزد كند، د ) فرض بفرماييد بيماري است كه نمي خواهد بعضي از اسرارش نزد طبيب فاش شود و از طرفي چاره اي نيست و طبيب براي معالجه بايد بداند. در اينجا نيز مي توان علي رغم خواست بيمار، پزشك معالج او را در جريان امر قرار داد. غيبت نسبت به گناهان پنهاني جايز نيست و در نتيجه اگر شخص مبتلا به ارتكاب گناهي است كه ديگران از آن خبر ندارند، ذكر آن گناه حرام است. بلي اگر در مورد خاصي احتمال منحرف شدن شخصي در اثر هم نشيني و عدم اطلاع از مفاسد وي وجود دارد، مي توانيم شخص مورد نظر را از معاشرت با آن گنه كار منع كنيم. در اين راستا بايد كمال احتياط را رعايت نمود؛ يعني، در مرحله اول تنها مي توانيم بگوييم كه «اين معاشرت به صلاح شما نيست» و حق بازگو كردن معايب و گناهان آن شخص را نداريم، پس بايد اين كار را مرحله به مرحله و به صورت تدريجي انجام دهيم.